BERNEŃSKI PIES PASTERSKI - krótka historia rasy
Berneńczyk pochodzi prawdopodobnie od dużych psów w typie mastifa, które Rzymianie trzymali już w czasach Juliusza Cezara.
Władali oni przed dwoma tysiącami łat dużą częścią ówczesnej Helvetii, czyli dzisiejszej Szwajcarii, gdzie przywieźli ze sobą
psy do pilnowania dobytku i pędzenia trzód. Krzyżowali je z miejscowymi psami pasterskimi. W ciągu stuleci psy te były
wykorzystywane zarówno przez chłopów jak i pasterzy. Pierwsze wizerunki psów podobnych do berneńczyków pochodzą z obrazów
z siedemnastego wieku. Wówczas w psach ceniono bardziej przydatność do pracy i cechy charakteru niż wygląd i też pod tym kątem je rozmnażano.
W tym też prawdopodobnie okresie wyodrębniło się jeszcze kilka innych odmian szwajcarskich psów pasterskich,
które różniły się budową ciała, ale posiadały podobne umaszczenie zwane dziś "tricolor". W efekcie tego mamy teraz oprócz
Berneńczyka jeszcze trzy inne rasy w Grupie Szwajcarskich Psów Pasterskich: Appenzeller, Entlebucher i Duży Szwajcarski Pies Pasterski.
Umaszczenie "tricolor" to wspólna cecha tych czterech ras, jednak długość włosa, wielkość i budowa są w każdej z nich inne.
Z końcem dziewiętnastego wieku Berneński Pies Pasterski zagrożony był całkowitym wymarciem. Wtedy w okolicy miejscowości Dürrbach
kilku miłośników tych trójkolorowych włochaczy zapoczątkowało ich hodowlę. Byli to między m.in. Franz Schertenleib i profesor
Albert Heim ze Szwajcarskiego Stowarzyszenia Kynologicznego. Im i ich następcom zawdzięczamy przeżycie tej wspaniałej starodawnej rasy.
Rasy którą pierwotnie nazwano od miejsca pierwszej hodowli właśnie: " Dürrbächler ". Od roku 1902 Dürrbächler 'y prezentowano już na
wystawach a w roku 1907 powstał Szwajcarski Klub Dürrbächler 'a, który ustalił pierwszy wzorzec rasy. W tym samym roku Albert Heim
zaproponował nadanie rasie nowej nazwy: Berner Sennenhund co dosłownie znaczy: 'pies z berneńskich górskich łąk'. Pod tą nazwą na wystawie
w Lucernie w 1907r wystawiono ponad 100 psów a profesor Albert Heim uznawany jest za "ojca rasy". Od tego momentu liczebność rasy zaczęła
gwałtownie wzrastać a Berneńczyk stawał się psem coraz bardziej docenianym. Służył ludziom pilnując zagrody, pomagał przy pędzeniu bydła,
ciągnął wózki mlekiem i towarami zastępując biedocie konie. Najczęściej jednak towarzyszył pasterzom, którzy miesiącami zostawali w górach
razem ze swoją trzodą i psem. W takich warunkach człowiek i zwierzę zdani byli tylko na siebie. To wyjaśnia ścisłą więź między Berneńczykiem
a jego panem, która przetrwała w genach tego psa do dziś.
W roku 1911 pierwszy Berneńczyk opuścił Szwajcarię i udał się na podbój Niemiec. W trzy lata później na wystawie w Monachium było już 20 egzemplarzy.
Pod koniec lat dwudziestych pierwsze Berneńczyki podbiły serca Anglików i popłynęły także za ocean do USA i Kanady.
W Polsce pierwszy berneńczyk pojawił się pod koniec lat 70' , jednak jego popularność zaczęła gwałtownie wzrastać dopiero pod koniec lat 90'.
Obecnie jest on rasą niezwykle modną w naszym kraju i nic w tym dziwnego - są to przecież psy nie tylko ładne, ale też spokojne i łagodne.
Niestety moda spowodowała, że obok oddanych rasie hodowców, zainteresowały się nimi liczne 'fabryki psów'.
Produkują one szczeniaki bez nadzoru Związku Kynologicznego, jak najtańszym kosztem, bazując na niedopuszczonych do hodowli egzemplarzach.
Dlatego też zakupu szczeniąt należy dokonywać z dużą rozwagą.
hodowla ARESIBO (FCI)
